Uranüs Gezegeninin Uydularında Bilim Adamlarının Sırrı Çözemediği Garip Şeyler Gözlemlendi!
Yeni bir araştırmaya göre, Uranüs’ün en büyük dört uydusunun buzlu kabuklarının altında bir okyanus tabakası olabilir. Uranüs’ün çevresinde en az 27 uydu olduğu biliniyor. Bunlardan en büyük beşinin (Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Miranda) iç yapısı tarihte ilk kez incelenmiştir. NASA’nın Jet Propulsion Laboratuvarı’ndan sunulan raporun detaylarını gelin birlikte inceleyelim. ?
Kaynak:https://www.in Independent.co.uk/space/u…
Uranüs’ün en büyük 4 uydusu incelendi.
Journal of Geophysical Research: Planets dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, bu uydulardan dördünün onlarca metre derinliğinde olabilecek okyanusları olabilir.
Nasa’nın 1977’de fırlatılan Voyager 2 uzay aracından elde edilen veriler, çalışma için yeni bilgisayar modellemesiyle birlikte gözden geçirildi. Sonuçlar oldukça şaşırtıcıydı.
Gökbilimciler uzun zamandır uydulardan biri olan Titania’nın, büyüklüğünden dolayı bir iç okyanusun donmasını önlemek için iç ısısını koruyabildiğini düşünüyorlardı.
Ancak daha önce diğer uyduların ısıyı tutmak için çok küçük olduğu düşünülüyordu. Uranüs’ün yerçekiminin yarattığı sıcaklık değişimleri yalnızca küçük bir kaynaktı ve uydularının o kadar güçlü olduğu düşünülmüyordu.
Çalışmanın ortak yazarı Julie Castillo-Rogez, “Küçük birimler söz konusu olduğunda – cüce gezegenler ve aylar – gezegen bilimciler daha önce cüce gezegenler Ceres, Pluto ve Satürn’ün uydusu Mimas da dahil olmak üzere beklenmedik yerlerde okyanusların kanıtlarını bulmuşlardı” dedi. söz konusu.
“Tam olarak anlamadığımız mekanizmalar var. Bunların ne olabileceğini ve güneş sistemindeki sınırlı iç ısıya sahip olabilecek su açısından zengin birçok cisimle nasıl ilişkili olduklarını hâlâ araştırıyoruz.”
Son çalışmada araştırmacılar, NASA’nın Voyager 2’nin 1980’lerde Uranüs’e yaptığı uçuşlardan elde edilen bulguları ve yer tabanlı gözlemleri tekrar gözden geçirdiler.
Satürn’ün uydusu Enceladus gibi diğer buzlu cisimlerden gelen verileri ve ayrıca Nasa’nın Galileo, Cassini, Dawn ve New Horizon uzay sondalarından elde edilen ve her biri uzayda olası bir su olasılığını araştıran ek bulguları kullanarak bilgisayar modelleri oluşturdular.
Yeni bulgular, Uranüs’ün büyük uydularının bir okyanusu barındırmak için gereken iç ısıyı tutmak için yeterli yalıtıma sahip olduğunu gösteriyor.
Araştırmacılar ayrıca, okyanusun sıcak bir ortamı korumasına yardımcı olabilecek sıcak sıvıyı serbest bırakan ayların kayalık mantolarında potansiyel bir ısı kaynağı olabileceğini keşfettiler.
Bunun, okyanusların yaşanabilirliği potansiyel olarak destekleyecek kadar sıcak olabileceği Uranüs, Titania ve Oberon’un iki ayı için özellikle muhtemel olduğunu söylediler. Bu uyduların okyanuslarında klorür ve amonyak bol olduğu düşünülüyor. Sudaki tuzlar, özellikle amonyak, iç okyanusu koruyan başka bir antifriz kaynağı olabilir.
Ancak bu ‘su’ teorisi henüz tam olarak kanıtlanmamıştır ve şimdilik bir varsayım olarak kalmaktadır.
Castillo-Rogez, “Gelecekteki gözlemlerin planlanmasına rehberlik etmek için bu ayların kökeni hakkında farklı varsayımlar için yeni modeller geliştirmemiz gerekiyor.” Dedi. söz konusu. Merakla beklendiği düşünülse de Uranüs’ün uydularına ne olacağı henüz tam olarak belirlenebilmiş değil.
Bu uyduların altında ve yüzeylerinde nelerin yattığını anlamak, şu anda astronomların ve mühendislerin en değerli hedeflerinden biridir. Bunun için yeni araçlar geliştirmeye çalışıyorlar. Bu yeni araştırmanın, gelecekte derin iç kısımlarda sondalarla sıvı su aramak için kullanılabilecek sondaların tasarlanmasına da yardımcı olabileceğini söylediler.
